Boeken, essays en lezen maken met elkaar een wezenlijk onderdeel van het maatschappelijke samenleven uit. Het verspreiden van weloverwogen ideeën, observaties en gedachten is in tijden van populisme belangrijker dan ooit. Hier wil ik met dasfeuilleton een bijdrage aan leveren; door het over de grenzen bemiddelen van auteurs en boeken en het bedrijven van journalistiek.

Ik ontdek steeds nieuwe auteurs, van wie de namen buiten de grenzen van hun eigen land niet bekend zijn. Van wie de werken slechts in hun eigen taal beschikbaar zijn en daarmee ontoegankelijk voor mensen die deze taal niet in verregaande mate beheersen. Dit ondanks het feit dat deze schrijvers niet alleen goede verhalen vertellen, maar ook iets mee te delen hebben. Het is mijn doel de ideeën van deze auteurs en van diegenen die ik nog zal vinden, verder te verspreiden – niet omdat ze met alles gelijk hebben, maar omdat hun gedachten mijns inziens een meerwaarde voor de lezer kunnen hebben. Nadenken en discussiëren zijn belangrijker dan dat je mening door iemand anders wordt bepaald.

Het zich een mening vormen leidt tot journalistiek. Met mijn journalistieke bijdragen wil ik ook tot denken aanzetten, niet de enige juiste interpretatie weergeven. Als freelance journalist werkte ik tijdens mijn school- en studietijd voor bijna tien jaar voor een West-Duitse krantenuitgeverij en tussentijds tevens voor de Deutsche Presse-Agentur (dpa) met publicaties in onder meer de Süddeutsche Zeitung. Ik ben voor rapportages ‘s nachts met graffitikunstenaars op pad geweest, heb illegale tatoeëerders in het clubhuis van hun motorbende geïnterviewd (“als er iets in het artikel naar mij voert, dan weten we waar je woont”) en heb over de schoenmaker van de grootste mens van de wereld bericht – toegegeven, dat laatste komt in de buurt van berichtgeving over puppies, maar ik was destijds nog erg jong…

Naast mijn activiteiten voor dasfeuilleton ben ik werkzaam als Rechtsanwalt en advocaat in Rotterdam.